Złoto całego świata nie wystarczy
by nieosiągalne złapać
- ulotne jak cienie mknące
po ścianach pustego domu.
Śpiewa zagubiony człowiek
kołysankę, której nikt nie słyszy.
Słowa dojrzewają
jak pąki tulipanów
rozkwitają powoli,
niczym nieśmiali kochankowie,
którzy spotykając się pierwszy raz
witają się spojrzeniem
Każdy płatek opowiada inną historię.
Czy chciałbyś ją usłyszeć?
Powąchaj, poczuj, pomyśl!
Smolisty dym pochłania światło,
głos opada i cichnie.
sobota, 11 lipca 2015
Kołysanka
Subskrybuj:
Komentarze do posta
(
Atom
)
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz